ปราดเปรื่องเฟื่องกวีสุนทรภู่

ปราดเปรื่องเฟื่องกวีสุนทรภู่

เนื่องโอกาสครบรอบ ๒๙๙ ปี พระสุนทรโวหาร มหากวีศรีรัตนโกสินทร์

        สุนทรภู่ครูกลอนบวรหล้า               
ผู้เก่งกล้าประพันธ์วรรณศิลป์
นฤนาทปราชญ์กวีสี่แผ่นดิน                
ศิลปินปิ่นเขตประเทศไทย

          แย้มหยาดหยดพจนาภาษาศาสตร์    
งามพิลาสลือเลื่องเฟื่องสมัย

คารมถ้อยร้อยวจีที่วิไล                     
งามละมุนงามละไมในกาพย์กลอน

         เจ้านิทานชำนาญชาญนิราศ           
ปรือเปรื่องปราดสุภาษิตคิดสั่งสอน

บทเห่กล่อมเสภาพร่ำร่ำสุนทร             
บทละครกลอนเพลงยาวชาวกวี

          ปฏิภาณด้านคำล้ำเสนาะ                
เพลินไพเราะโวหารพจน์ปรากฏชี้

จินตทัศน์อรรถเพริศเลิศกวี                 
รสวรรณคดีมีครบครัน

             
         รสล้ำคำหวานปานน้ำอ้อย              
รสถ้อยย้อยหยดรสสวรรค์

รสรื่นชื่นชิดโสพิศพรรณ                    
รสลั่นเลอลักษณ์อักษรา

        ฉันทลักษณ์หลักเกณฑ์ล้วนเด่นชัด 

สร้างสัมผัสจัดวลีดีภาษา
สรรคำล้วนส่วนสัดวัจนา                    
ส่องคุณค่าน่าเชิดชูครูกวี

ถ้าคนไทยไม่เห็นค่าภาษาไทย แล้วจะให้ใครมาเห็นค่าภาษาเรา

ถ้าคนไทยไม่เห็นค่าภาษาไทย แล้วจะให้ใครมาเห็นค่าภาษาเรา

เนื่องในวันภาษาไทยแห่งชาติ ๒๙ กรกฎาคม

        หลักศิลาจารึกไว้ในประเทศ

บนขันธ์เขตธานินทร์ถิ่นสยาม

ลายสือไทยคือเลือดเนื้ออันลือนาม

ก่อเกิดความวัฒนาสถาพร

        อักษราภาษาทองของท้องถิ่น

ภาษาเอกของแผ่นดินปิ่นกระฉ่อน

ดุจคีตะดนตรีที่สุนทร

เป็นภาษากานต์กลอนอันโสภา

        พจนาถศาสตร์ศิลป์จินตภาพ

ระยับยาบวะวับวาวพราวภาษา

รุจิเรขเฉกมณีรุจิรา

เลอล้ำค่าน่าชื่นชมสมทวี

        รักชาติไทยคือวิสัยไทยรักชาติ

ภาษาปราชญ์รักษาไว้ไทยสุขี

ไทยไม่รักษ์จักให้ใครไปปรานี

ภาษาคงม้วยชีวีสูญสิ้นไป

        ถ้าคนไทยไม่เห็นค่าภาษาชาติ

ถ้าคนไทยทิ้งปราชญ์อักษรไฉน

ถ้าคนไทยไม่เห็นค่าภาษาไทย

จะให้ใครเห็นค่าภาษาเรา